Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

kogoś z czymś

См. также в других словарях:

  • przepadać za czymś/kimś — Bardzo coś lub kogoś lubić Eng. To like something or someone very much; to admire enormously …   Słownik Polskiego slangu

  • znać coś/kogoś na wylot — Znać się na czymś bardzo dobrze. To understand something or someone very well …   Słownik Polskiego slangu

  • wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… …   Słownik języka polskiego

  • widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… …   Słownik języka polskiego

  • uwaga — ż III, CMs. uwadze 1. blm «koncentracja świadomości na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym» Baczna, napięta, natężona, rozproszona, skupiona uwaga. Podzielność uwagi. Skupić uwagę. Skierować na coś czyjąś uwagę. Wytężać,… …   Słownik języka polskiego

  • kłaść — ndk XI, kładę, kładziesz, kładź, kładł, kładli, kładziony 1. «stawiać jedną rzecz na drugiej, umieszczać coś na czymś, w czymś, wstawiać gdzieś, wsuwać» Kłaść coś na półkę, na półce, na szafę, na szafie. Kłaść coś do garnka, do kieszeni, do… …   Słownik języka polskiego

  • uprzedzać — ndk I, uprzedzaćam, uprzedzaćasz, uprzedzaćają, uprzedzaćaj, uprzedzaćał, uprzedzaćany uprzedzić dk VIa, uprzedzaćdzę, uprzedzaćdzisz, uprzedź, uprzedzaćdził, uprzedzaćdzony 1. «być szybszym od kogoś w jakimś działaniu, występować z czymś… …   Słownik języka polskiego

  • gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… …   Słownik frazeologiczny

  • złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… …   Słownik języka polskiego

  • rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… …   Słownik języka polskiego

  • łapać — ndk IX, łapaćpię, łapaćpiesz, łap, łapaćał, łapaćany «chwytać, zatrzymywać, porywać kogoś; brać (za) coś ręką albo przyrządem» Łapać złodzieja. Łapać ryby, motyle. Łapać piłkę. Łapać kogoś za rękę. ∆ pot. Łapać falę, stację «nastawiać radio na… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»